Vorige maand was er opeens de opmerking in de media dat dyslexie niet zou bestaan. Hoogleraar Anna Bosman van de Radbout Universiteit in Nijmegen stelde in het AD van 9 februari dat het simpelweg komt door slecht onderwijs. Tja, en daar gaan we dus weer. Ik geloof meteen dat er ouders zijn die er misbruik van maken: we proberen gewoon een verklaring te 'kopen' (tenminste, ook dat werd door haar gesuggereerd) en zo kan ons kind betere cijfers halen. Net als die onmogelijke extra trainingen om toch maar zo hoog mogelijk te scoren op de CITO. Volgens mij heb je daar alleen je kind maar mee, maar goed, dat is een andere kwestie.
Maar daarom dus stellen dat dyslexie alleen maar komt door slecht onderwijs? Wel erg makkelijk weer, hè. Natuurlijk zijn kinderen gebaat bij goed lees- en schrijfonderwijs. Maar dat is dus het probleem als je dyslexie hebt: ook dan lukt het je niet! Of in ieder geval niet zo goed als zou 'moeten'. Het is een neurobiologische stoornis, waarbij in de hersenen het taalgebied anders is aangelegd. Zo legt het Nederlands Kwaliteitsinstituut Dyslexie het uit. Daar zou volgens dit instituut ook geen enkele twijfel over bestaan.
Dit soort opmerkingen van wetenschappers doen weer een hoop mensen zeer. Stel je nou eens voor dat je zwaar dyslectisch bent en door hard werken (want dat moet je, ook al wordt er dan rekening mee gehouden. Ik weet van dichtbij dat dat nog vaak vies tegen valt, trouwens!) krijg je het toch voor elkaar om jouw diploma te halen. Door zulke opmerkingen word je dus even weggezet als een profiteur of iemand die gewoon slecht onderwijs heeft gehad en dus gewoon even hard moet gaan oefenen in plaats van 'zielig' doen. Kom nou toch! Dyslexie bestaat en ja ook de rekenvariant (als ik het even zo mag noemen). Ik heb teveel voorbeelden gezien om dit te kunnen ontkennen!
Met één klein toevoeginkje: het onderwijs!
Daar heb ik zeker weleens steken zien vallen richting mensen met dyslexie. Natuurlijk zal dit niet overal zijn, maar ik denk dat er nog altijd winst te behalen is op het begeleiden van mensen met dyslexie. Maar dat is iets heel anders dan gillen dat dyslexie dus niet bestaat!
Maar daarom dus stellen dat dyslexie alleen maar komt door slecht onderwijs? Wel erg makkelijk weer, hè. Natuurlijk zijn kinderen gebaat bij goed lees- en schrijfonderwijs. Maar dat is dus het probleem als je dyslexie hebt: ook dan lukt het je niet! Of in ieder geval niet zo goed als zou 'moeten'. Het is een neurobiologische stoornis, waarbij in de hersenen het taalgebied anders is aangelegd. Zo legt het Nederlands Kwaliteitsinstituut Dyslexie het uit. Daar zou volgens dit instituut ook geen enkele twijfel over bestaan.
Dit soort opmerkingen van wetenschappers doen weer een hoop mensen zeer. Stel je nou eens voor dat je zwaar dyslectisch bent en door hard werken (want dat moet je, ook al wordt er dan rekening mee gehouden. Ik weet van dichtbij dat dat nog vaak vies tegen valt, trouwens!) krijg je het toch voor elkaar om jouw diploma te halen. Door zulke opmerkingen word je dus even weggezet als een profiteur of iemand die gewoon slecht onderwijs heeft gehad en dus gewoon even hard moet gaan oefenen in plaats van 'zielig' doen. Kom nou toch! Dyslexie bestaat en ja ook de rekenvariant (als ik het even zo mag noemen). Ik heb teveel voorbeelden gezien om dit te kunnen ontkennen!
 |
| Onderwijs moet goed zijn ook voor dyslectische kinderen |
Met één klein toevoeginkje: het onderwijs!
Daar heb ik zeker weleens steken zien vallen richting mensen met dyslexie. Natuurlijk zal dit niet overal zijn, maar ik denk dat er nog altijd winst te behalen is op het begeleiden van mensen met dyslexie. Maar dat is iets heel anders dan gillen dat dyslexie dus niet bestaat!
Reacties
Een reactie posten